Het lot van een “interim architect”

Je kent vast het fenomeen “interim architect”, je weet wel, zo’n architect van een adviesbureau die je eigen architectenteam versterkt met specifieke kennis en/of ervaring. Ik ben de afgelopen 2¾ jaar zo’n “interim architect” geweest bij het CAK in Den Haag. Een leuke tijd geloof me, maar er kleeft een naar lot aan het zijn van “interim architect”. Maar eerst even dit …

Architect in het zorgdomein …

Wat een leuk bedrijf is het CAK en wat een geweldige opdracht had ik daar. Het is niet vaak dat je als interim architect een complete doelarchitectuur mag uitwerken. Ik mocht dat daar dus wél! Het CAK beweegt zich in het zorgdomein, een omgeving dat vanuit de maatschappij nauwlettend wordt gevolgd. Dat merk je ook binnen het CAK, van het gevoerde beleid tot en met de betrokkenheid van de mensen die er werken. Alles straalt een gevoel van verantwoordelijkheid en compassie uit, een drive om de administratieve sores die je als zorgbehoevende wel kan missen te verzachten. Maar er is natuurlijk ook een keerzijde, de zorg in Nederland is duur en moet steeds efficiënter. Dat gaat niet alleen (en misschien juist helemaal niet) op voor het verlenen van de zorg zelf maar ook (en wellicht nog meer) voor de overhead om alles in goede (administratieve) banen te leiden. Ziedaar het dilemma van het CAK en mijn uitdagende opdracht.

… zonder ervaring in het zorgdomein

Nu had ik vóór mijn opdracht bij het CAK geen ervaring bij overheidsinstanties anders dan dat ik daar wel eens “klant” ben. Waar ik wél ervaring in heb is logistiek, in het stroomlijnen van logistieke processen en informatiestromen. In de logistiek wordt ieder dubbeltje driekeer omgedraaid en daaruit zijn mooie theorieën en oplossingen ontstaan. Denk aan zaken als Lean en Kanban. Waarin ze in de logistiek echter werkelijk meester zijn is het standaardiseren van zaken. Kijk maar eens naar de auto-industrie met hun gedeelde platformen, motoren, transmissies, ja zelfs de schroeven en bouten zijn over de modellen en merken heen gestandaardiseerd.

De metafoor van de fabriek

Ik heb mijn logistieke ervaring heel mooi kunnen inzetten bij het ontwikkelen van de nieuwe doelarchitectuur bij het CAK. Met standaardisatie in gedachte heb ik “de metafoor van de fabriek” geïntroduceerd. Door te zorgen dat we de grondstoffen voor onze processen gestandaardiseerd laten aanleveren en de producten op een gestandaardiseerde wijze aan onze klanten aanbieden, kunnen we onze processen vereenvoudigen en een goed te managen, kwalitatief hoogstaand en efficiënte dienst leveren.

Het “lot” van een interim architect

Maar wat is dan het “lot” van de interim architect? Dat je mooie concepten mag uitwerken maar bijna nooit er bij bent als die concepten in productie worden genomen. En zo is het ook deze keer. De nieuwe doelarchitectuur wordt onder de vlag van de wet Wmo2020 gerealiseerd. Deze wet treedt per 1 januari 2020 in werking, maar ik ben vlak vóór de oplevering uit het project gestroomd. Het zittende architectuurteam is namelijk prima in staat de implementatie en nazorg op zich te nemen. En waarom geld uitgeven aan een “interim architect” als dit niet nodig is? Heel goed CAK, ook op de kleintjes moet gelet worden, ik offer graag mijn uurtarief op voor extra zorg aan het bed. Fijn dat ik een steentje heb mogen bijdragen aan een efficiënte uitvoering van de Wmo2020.